مجله درمان زخم




زخم هرگونه آسیب یا شکستگی در سطح پوست است. زخم ها می توانند:

  • تصادفی رخ دهند به عنوان مثال سوختگی، ساییدگی، برش با کاغذ، پارگی پوست
  • ناشی از جراحی باشند به عنوان مثال برش برای حذف آپاندیس بیمار
  • به علت بیماری های زمینه ای باشند مانند زخم های دیابتی و عروقی رخ می دهد
  • برخی از بیماری های پوستی نیز ممکن است به زخم تبدیل شوند به عنوان مثال اگزما یا پسوریازیس

زخم معمولا به دو دسته تقسیم می شود: حاد و مزمن.

 

زخم و انواع زخم

 

زخم حاد

عمدتا دو نوع زخم حاد وجود دارد؛ زخم های تروماتیک ناشی از حوادث و زخم های جراحی:

زخم تروماتیک مانند یک برش کوچک، ساییدگی تا آسیب های بافتی گسترده به دلیل اعمال نیروی خارجی که بتواند بافت پوست را در هم شکند رخ می دهند. زخم تروماتیک براساس اینکه تمیز است یا خیر، طبقه بندی می شود.

زخم های جراحی در طی جراحی توسط جراح برش خورده و سپس بخیه می شود و یا گاهی باز می مانند تا بهبود یابند. زخم جراحی لایه اپیدرم و درم پوست را بصورت یکپارچه می برد. زخم های جراحی با توجه به پتانسیل عفونت زخم طبقه بندی می شوند. زخم های جراحی می توانند تمیز، تمیز در حال عفونی شدن و عفونی باشند. زخم های جراحی که عفونی هستند، گاهی اوقات پس از جراحی تا زمان بهبود عفونت باز می مانند و پس از رفع عفونت این زخم ها بخیه می شوند. بخیه زودهنگام زخم در این موارد می تواند تاثیر منفی روی روند بهبود زخم ایجاد نماید.

 

زخم های مزمن

زخم های مزمن زخم های حادی هستند که طبق مراحل درمان عادی پیشرفت نمی کنند. زخم های مزمن ممکن است با سرعت بسیار کمتری بهبود یابند، به صورت جزئی بهبود یابند و یا مجددا پس از بهبود کامل یا جزئی بروز کنند. این زخم های مزمن تقریبا همیشه همراه با بیماری های مزمن پیش زمینه هستند که بر روی توزیع خون یا نحوه عملکرد سلول ها در محل زخم تأثیر می گذارند. زخم هایی که زمان بهبودشان طولانی می شود نیاز به مراقبت ویژه دارند. اینکه به جز درمان زخم بتوان علت پیش زمینه را برای کاهش احتمال بروز زخم های مجدد تشخیص داد حائز اهمیت است.

 


سوختگی چیست؟

برنز یکی از رایج‌ترین آسیب‌های خانگی به ویژه در میان کودکان است . واژه " سوختن " بیشتر از احساس سوزش مرتبط با این آسیب است . برنز با آسیب شدید پوست مشخص می‌شود که باعث مرگ سلول‌های پوست می‌شود .

اکثر مردم می‌توانند بدون عواقب وخیم سلامتی ، بسته به علت و درجه آسیب ، از سوختگی جان سالم به در ببرند. سوختگی‌های جدی بیشتر به مراقبت‌های اورژانسی اورژانسی برای پیش‌گیری از عوارض و مرگ نیاز دارند .

سطوح سوختگی

سه نوع سوختگی وجود دارد : درجه اول , دوم و سوم . هر درجه براساس شدت آسیب به پوست است و درجه اول شدیدترین و سومین درجه است . خسارات شامل :

سوختگی‌های درجه اول : پوست قرمز و قهوه‌ای

سوختگی درجه دو : تاول زدن و ضخیم شدن پوست

سوختگی‌های درجه سوم : ضخامت گسترده با ظاهری سفید و چرمی

همچنین سوختگی‌های درجه چهار وجود دارد . این نوع سوختگی شامل تمام علایم سوختگی درجه سوم است و همچنین فراتر از پوست به تاندون‌ها و استخوان‌ها نیز کشیده می‌شود .

سوختگی به دلایل مختلفی از جمله :

داغ از مایعات داغ و جوشان

سوختگی شیمیایی

سوختگی الکتریکی

آتش که از کبریت , شمع و فندک شعله می‌کشد

نوردهی بیش از حد خورشید

نوع سوختگی براساس علت آن نیست . برای مثال , سوختگی می‌تواند هر سه سوختگی را بسته به اینکه چقدر مایع است و تا چه مدت در تماس با پوست باقی بماند .

سوختگی‌های شیمیایی و الکتریکی توجه فوری پزشکی را تضمین می‌کنند , زیرا می‌توانند بر درون بدن تاثیر بگذارند حتی اگر آسیب پوستی کوچک باشد .

برای مطالعه بیشتر به وبسایت تریتا سر بزنید.


ارزیابی

زخم حاد مانند تمام ارائه خدمات اورژانسی ، احیا و ثبات بیمار از اهمیت بالایی برخوردار است . علاوه بر کسانی که نیاز به مداخله فوری دارند ، به دلیل خونریزی شدید ، بیشتر زخم‌ها در طی ارزیابی ثانویه مورد ارزیابی قرار می‌گیرند . آبیاری و اکتشاف در یک ناحیه روشن می‌تواند به شناسایی محل خونریزی ، اجازه مداخله فوری ، و شناسایی هر گونه نگرانی‌های جراحی اضطراری کمک کند . علاوه بر کاهش حجم ناشی از خونریزی ، زخم‌هایی که شامل بیش از ۱۰ درصد از ناحیه سطحی بدن است با از دست دادن سیال خارج سلولی مرتبط هستند ، ممکن است به زندگی تهدید کننده تبدیل شوند ، و اغلب به مدیریت بیمارستانی نیاز دارند [ ۶ ] .

اهداف اصلی برای مراقبت از زخم ، رسیدن به یک بسته شدن عملکردی ، کاهش خطر بالقوه برای عفونت و به حداقل رساندن تشکیل زخم است [ ۶ ] . به این ترتیب ، یک تاریخچه کامل بیمار برای تعیین خطرات پیامد برای همه زخم‌ها ، از جمله خطرات مربوط به نوع آلودگی بالقوه ، فعالیت در زمان جراحت ، تغییرات کارکردی و هر بیماری comorbid که ممکن است از درمان طبیعی جلوگیری یا کاهش یابد ، مورد نیاز است . جراحت و جراحت در روپوست می‌تواند به مهاجرت باکتری و التهاب و التهاب ناشی از آن کمک کند اگر به طور مناسب مدیریت نشود . عوامل خطر مرتبط برای عفونت ، سن ، دیابت ، افزایش پهنای پارگی ، آلودگی زخم‌ها و یا حضور یک بدن خارجی را افزایش می‌دهد [ ۲ ] . علاوه بر آن ، کزاز ، دارو و سوابق آلرژی باید قبل از شروع مدیریت زخم به دست آید .

زمان آسیب به مدیریت آسیب حاد ، یک بررسی اساسی برای بستن زخم مناسب است . مطالعات برک ، Chisholm و Lammers یک چارچوب برای یک دوره بسته به خوبی تعریف کرده‌اند [ ۹ - ۹ ] . به طور کلی ، ۶ تا ۱۰ ساعت یک دوره زمانی مناسب برای ترمیم پارگی ، با ۱۰ - ۱۲ ساعت برای صورت فلکی بیشتر و پوست سر است . با این حال ، این پیشنهادها زمانی نیازمند ادغام با قضاوت بالینی و پتانسیل آلودگی هستند .

آوار ناشی از

زخم می‌تواند هم به عنوان یک آلودگی عفونی و هم آلاینده‌های سمی عمل کند [ ۱۰ ] . زخم‌هایی که در آن خاک یا خاک در آن جا گرفته می‌شوند ، در زمان آسیب آلوده در نظر گرفته می‌شوند و ممکن است نیاز به باز ماندن در صورت عدم قطعیت کافی داشته باشد ، و یا نیاز به یک شسته operative aggressive داشته باشد . زخم بسیار آلوده که کاملا ً تمیز نیست خطر افزایش عفونت غیر هوازی در صورت بسته شدن را دارد [ ۶ ] .

معاینه فیزیکی جراحت نیاز به ارزیابی مکان ، طول ، عرض ، عمق ، نوع بافت در بس‌تر زخم ، neurovascular و وضعیت عملکردی سازه‌های مجاور و آلاینده‌های مرتبط دارد . اگر سازش neurovascular وجود داشته باشد و یا اگر ساختارهای عمیق مانند tendons ، ماهیچه‌ها و یا استخوان در آن دخیل هستند ، مشاوره تخصصی ممکن است تضمین شود . لازم است که تمام زخم‌ها را از طریق یک طیف کامل از حرکت ارزیابی کرده و توجه ویژه‌ای به موقعیت در زمان آسیب داشته باشید. برای افرادی که به تاخیر افتاده‌اند، انتظار می‌رود که عفونت در مواردی از آبسه ثانویه ، زه‌کشی purulent و یا در صورت ظاهر گودی یک سانتی متر فراتر از لبه زخم قرار گیرد . زخم‌هایی که به صورت خشک به نظر می‌رسند ، به علت کم‌خونی موضعی و دیگر عوامل ثانویه gangrene هستند .

اطلاعات بیشتر در وبسایت تریتا


عوارض ناشی از زخم فشاری شامل : سلولیت است . سلولیت یک عفونت پوست و بافت‌های نرم متصل به آن است . این بیماری می‌تواند باعث گرما , قرمزی و تورم ناحیه آسیب‌دیده شود . افرادی که آسیب عصبی دارند اغلب درد ناحیه مبتلا به سلولیت را احساس نمی‌کنند .

عفونت‌های استخوان و مفاصل . عفونت ناشی از زخم فشاری می‌تواند به مفاصل و استخوان‌ها سوراخ شود . عفونت‌های مفصلی می‌توانند به غضروف و بافت آسیب برسانند . استئومیلیت استخوان می‌تواند عملکرد مفاصل و مفاصل را کاهش دهد .

سرطان . زخم‌های دراز مدت ( زخم‌ها ) می‌توانند در سپسیس کارسینومای سلول سنگفرشی ظاهر شوند . به ندرت زخم پوستی منجر به سپسیس می‌شود .

پیش‌گیری شما می‌تواند به پیش‌گیری از زخم روی پوست کمک کند . سایر راهبردها شامل مراقبت خوب از پوست , حفظ تغذیه خوب و دریافت مایعات , ترک سیگار , مدیریت استرس و ورزش روزانه می‌شوند .

توصیه‌هایی برای تغییر موقعیت , توصیه‌های زیر را در رابطه با تغییر مکان در یک تخت‌خواب یا صندلی مد نظر قرار دهید : به دفعات وزن خود را تغییر دهید . اگر از ویلچر استفاده می‌کنید , سعی کنید وزن خود را در حدود ۱۰ دقیقه جابجا کنید . درخواست کمک کنید .

اگر ممکن است خود را بلند کنید . اگر قدرت بدنی بالایی دارید , با صندلی چرخ‌دار خود را از روی صندلی بلند کنید .

به یک صندلی چرخ‌دار مخصوص نگاه کنید . برخی از ویلچر به شما اجازه می‌دهند که آن‌ها را کج کنید , که می‌تواند باعث کاهش فشار شود .

بالش‌ها یا تشک را انتخاب کنید که فشار را تسکین دهد . از بالش یا یک تشک مخصوص برای تسکین فشار استفاده کنید و به اطمینان از موقعیت مناسب بدن کمک کنید . از بالش دونات استفاده نکنید چون آن‌ها می‌توانند بر روی بافت اطراف فشار بگذارند .

تراز تخت خود را تنظیم کنید . اگر تخت شما را می ‌توان در سر بالا برد , آن را بیش از ۱۸۰ درجه بالا نبرید . این کار به جلوگیری از برش کمک می‌کند 

توصیه‌هایی برای مراقبت از پوست توصیه‌های زیر برای مراقبت از پوست را در نظر بگیرید : پوست را تمیز و خشک نگه دارید . پوست را با یک تمیز کننده نرم بشویید و نوازش کنید . این روش تمیز کردن را به طور منظم انجام دهید تا نوردهی skin's را با رطوبت ، ادرار و مدفوع محدود کنید .

از پوست محافظت کنید . از پودر تالک ساده برای محافظت از پوست در نقاط اصطکاک استفاده کنید . از لوسیون بر روی پوست خشک استفاده بکنید . در صورت نیاز ، وسائل خواب و لباس را تعویض کنید . مراقب دکمه‌ها در لباس و چین و چروک در تخت‌خواب باشید که باعث خارش پوست می‌شود .

هر روز پوست را بازرسی کنید . روزانه با دقت به پوست خود نگاه کنید تا علائم هشداری از استرس را مشاهده کنید .

اطلاعات بیشتر در وبسایت تریتا


درمان زخم بستر

تمیز کردن و

پانسمان زخم بستر برای زخم فشار بستگی به این دارد که زخم چقدر عمیق است . به طور کلی تمیز کردن و پانسمان زخم شامل موارد زیر است : تمیز کردن . اگر پوست آسیب‌دیده شکسته نشود , آن را با یک تمیز کننده نرم بشویید و خشک کنید . هر بار که تعویض لباس عوض می‌شود , تمیز کردن زخم‌های باز با آب یا آب شور ( آب‌نمک ) تمیز می‌شود .

دست خود را به روی باند پیچی زد . بانداژ با باز نگه داشتن زخم بهبود می‌یابد . این باعث ایجاد مانعی در برابر عفونت می‌شود و پوست اطراف را خشک نگه می‌دارد . گزینه‌های Bandage شامل فیلم‌هایی همچون gauzes ، ژل ، ژل ، foams و coverings هستند . شما ممکن است به ترکیبی از لباس نیاز داشته باشید .
از بین بردن بافت آسیب‌دیده برای التیام مناسب ، زخم‌ها باید عاری از آسیب ، مرده یا آلوده باشند . حذف این بافت ( debridement ) با تعدادی از روش‌ها انجام می‌شود ، مانند تخلیه آرام زخم با آب و یا بریدن بافت آسیب‌دیده .
مداخلات دیگر عبارتند از : مواد مخدر برای کنترل درد . داروهای ضد التهاب nonsteroidal مانند ایبوپروفن ( Advil ، Motrin IB ، دیگران ) و naproxen سدیم ( Aleve ) ممکن است درد را کاهش دهند. این می‌تواند قبل یا بعد از تغییر حالت استراحت و مراقبت از زخم ، بسیار مفید باشد . داروهای ضد درد هم می‌توانند در طول درمان زخم نیز مفید باشند .
مواد مخدر برای مبارزه با عفونت . زخم‌هایی که به درد مبتلا می‌شوند را می‌توان با آنتی‌بیوتیک‌های موضعی یا شفاهی درمان کرد .
یک رژیم غذایی سالم . تغذیه خوب ،

التیام زخم  بستر را افزایش می‌دهد .

درمان فشار منفی . این روش ، که همچنین بسته شدن به خلا نامیده می‌شود ( vac ) ، از یک دستگاه برای تمیز کردن زخم با مکش استفاده می‌کند .

درمان زخم تریتا


مراحل پیشرفت زخم بستر

باعث می‌شود هر کسی که مدت زیادی در یک مکان بماند و بدون کمک در معرض خطر ایجاد زخم فشار قرار گیرد . زخم می‌تواند سریع و سریع پیشرفت کند و التیام آن مشکل باشد .
فشار مداوم می‌تواند گردش به بخش‌های آسیب‌پذیر بدن را قطع کند . بدون ذخیره کافی خون , بافت‌های بدن می‌توانند بمیرند .
با توجه به پزشکی جانز هاپکینز , اگر تامین خون به مدت بیش از 8 / 1 ساعت قطع شود , درد می‌تواند گسترش یابد.

زخم‌های بستر معمولا ً توسط فشار مداوم ایجاد می‌شوند : اگر فشار روی پوست یک طرف وجود داشته باشد , پوست و بافت زیرین ممکن است منبع کافی خون دریافت نکند .

اصطکاک : برای برخی بیماران , به ویژه آن‌هایی که پوست لاغر , شکننده و گردش ضعیف دارند, برگشت و حرکت ممکن است به پوست آسیب بزند و ریسک زخم را افزایش دهد .
برش : اگر پوست یک راه را به سمت مخالف حرکت دهد , خطر برش وجود دارد . دیواره‌های سلولی و رگه‌ای خونی ریزی ممکن است کشش و پارگی داشته باشند.
این می‌تواند اتفاق بیفتد اگر یک بیمار از یک تخت‌خواب یا یک صندلی سر بزند , یا اگر نیمه بالایی تخت خیلی بالا باشد .
بافت آسیب‌دیده می‌تواند عفونت ایجاد کند . این می‌تواند گسترش یابد و منجر به زخم فشاری شدید و شدید شود که می‌تواند بر بیمارانی که به دلیل فلج , بیماری یا پیری ناتوان هستند , تاثیر بگذارد .
بیمارانی که از یک صندلی چرخدار استفاده می‌کنند , ریسک بالاتری در ایجاد زخم فشاری بر روی پاهای خود دارند . ~~~ این بیماران در معرض خطر ایجاد زخم روی قسمت‌های استخوانی بدن هستند , مانند قوزک پا , پاشنه , شانه‌ها , استخوان دنبالچه , آرنج و پشت سر .
عوامل خطر ( بی‌حرکتی زخم فشاری ) عمدتا ً بر افرادی تاثیر می‌گذارد که تحرک کمتری دارند و یا به یک موقعیت محدود می‌شوند, مانند افراد مسن یا افراد با اختلالات حرکتی .
زخم‌های فشاری از جمله کسانی هستند که به علت آسیب , بیماری یا آرام‌سازی در بیماران دچار آسیب نخاعی دراز مدت یا درده‌ای مزمن نخاعی , از جمله دیابت , دچار آسیب می‌شوند .
آن‌ها ممکن است دچار زخم بس‌تر نشوند و به دروغ گفتن ادامه دهند و آن را بدتر کنند .
بیمارانی که نمی‌توانند قسمت‌های خاصی از بدن خود را منتقل کنند, خطر بیشتری برای ایجاد زخم فشاری دارند .
عواملی که ریسک را افزایش می‌دهند عبارتند از : سن بالاتر به دلیل ابتلا به بیماری , بیماری‌های عروقی , مصرف سیگار و کاهش آگاهی ذهنی , به ویژه با کمبود پروتئین , ویتامین c و کمبود روی , می‌تواند باعث کاهش توانایی بیمار در انجام بی‌اختیاری ادرار یا مدفوع شود .
فرد با وزن کم بدن خود را در اطراف استخوان‌های آن‌ها کاهش می‌دهد , در حالی که آن‌هایی که اضافه‌وزن دارند می‌توانند در مکان‌های غیر معمول زخم ایجاد کنند . مطالعات نشان می‌دهد که افرادی که bmi بالاتری دارند , نسبت شانس بیشتری برای ایجاد زخم فشاری دارند .

تریتا


درجه بندی زخم بستر

چندین سیستم برای طبقه‌بندی زخم بستر وجود دارد , هر چند که هیچ یک از آن‌ها برای اطمینان از پایایی آزمون ارزیابی نشده اند . مقیاس درجه‌بندی جدید با طبقه‌بندی شی رایج مقایسه شد . این مقیاس جدید برای ارائه شرح کامل‌تر درمان زخم فشاری تهیه شد . مزایای این مقیاس عبارتند از : طبقه‌بندی نواحی قرمز به عنوان زخم برای جلوگیری از وخامت بیشتر و طبقه‌بندی زخم‌های التیام یافته تا توجه به مشکلات بالقوه . مواد و روش‌ها : این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی ۵۰ بیمار بستری در بیمارستان امام رضا ( ع ) انجام شد . درجه‌بندی درجه‌بندی نشان داد که چربی زیرپوستی در معرض چربی قرار ندارد . عضله نمایان شده بدون درگیری استخوان به عنوان یک زخم درجه یک طبقه‌بندی می‌شود . درجه‌بندی عیاری نشان‌دهنده مشارکت فضایی مشترک است . زخم فشاری بهبود یافته و زخم فشاری بهبود یافته‌است . پایایی بین آزمونگر با دو پرستار ارزیابی شد . با وجود افزایش تعداد طبقات در مقیاس آزمایشگاهی , کاهش قابلیت اطمینان مشاهده نشد . داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . هشتاد و پنج درصد درجه‌بندی برای مقیاس کرک - کرک یک‌سان بود , در حالی که تنها 73 / 99 درصد برای طبقه‌بندی شی همسان بودند . سه درصد از رتبه‌ای که برای طبقه‌بندی به دست آمد , بیشتر از رده بود . این مقیاس به نظر می‌رسد دارای قابلیت اطمینان خوب و توصیف

زخم‌های بستر است . این مقیاس می‌تواند برای آموزش فعالیت‌های پیش‌گیری و نیز دسته‌بندی زخم استفاده شود .

زخم فشاری ( که به تازگی آسیب نامیده می‌شود ) نواحی آسیب به پوست و بافت زیرین ناشی از فشار و یا اصطکاک است . این نوع آسیب پوستی می‌تواند به سرعت در هر کسی که تحرک کمتری داشته باشد , مانند سالمندان یا آن‌هایی که به تخت‌خواب یا صندلی بسته شده‌اند , گسترش یابد .
درمان آسیب‌های فشار می‌تواند مشکل باشد و منجر به عوارض جدی شود . پیش‌گیری شامل تغییر وضعیت منظم , بهداشت خوب و مراقبت از پوست و رژیم غذایی سالم است .
نام‌های دیگر برای این نوع آسیب شامل زخم بس‌تر , زخم فشاری و زخم فشاری است . پوست روی نواحی استخوانی مانند پاشنه , آرنج , پشت سر و استخوان دنبالچه ( دنبالچه ) به ویژه در معرض خطر است . فقدان جریان خون کافی می‌تواند باعث مرگ بافت آسیب‌دیده در صورت عدم درمان 

تلما


درمان زخم پای دیابتی

زخم پا یک عارضه مهم دیابت و اغلب آمپوتاسیون اندام تحتانی است . شایع‌ترین علل زمینه‌ای , نوروپاتی , تروما , بدشکلی , فشار کف پایی و بیماری‌های عروق محیطی می‌باشد . ارزیابی دقیق و سیستماتیک زخم پا به راهنمای درمان مناسب کمک می‌کند . واگنر و دانشگاه تگزاس سیستم‌هایی هستند که اغلب برای طبقه‌بندی زخم پا استفاده می‌شوند و این مرحله نشان‌دهنده پیش‌آگهی است . تسکین فشار با استفاده از قالب‌های تماس کلی , روروئک و یا " نیم کفش " تکیه‌گاه اصلی درمان اولیه است . دبریدمان شدید و مدیریت عفونت زمینه‌ای و ایسکمی نیز در مراقبت زخم پا مهم هستند . درمان سریع و تهاجمی

زخم پای دیابتی اغلب می‌تواند از وخامت مشکل جلوگیری کرده و احتمال قطع عضو را از بین ببرد . هدف از درمان , درمان زود هنگام برای التیام سریع ضایعه و جلوگیری از عود مجدد است . برنامه‌های مدیریتی چندوجهی که بر پیش‌گیری , آموزش , معاینات منظم پیاده , مداخله تهاجمی و استفاده بهینه از کفش درمانی تمرکز دارند , کاهش قابل‌توجهی در بروز قطع عضو اندام تحتانی نشان داده‌اند .
بیماری‌های پا مانند زخم , عفونت و قانقاریا عامل اصلی بستری در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس می‌باشند . روش کار: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی ۶۰ بیمار مبتلا به دیابت قندی انجام شد . متاسفانه بسیاری از این بیماران نیاز به آمپوتاسیون در پای یا بالای قوزک پا در نتیجه عفونت شدید یا ایسکمی محیطی دارند . نوروپاتی اغلب عامل مستعد کننده زخم و آمپوتاسیون می‌باشد .
پای دیابتی و عوارض آن میلیاردها دلار صرف هزینه‌های مستقیم پزشکی و همچنین بستری طولانی‌مدت و دوران ناتوانی می‌شود . مقدمه : شایع‌ترین ضایعه پای دیابتی , یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد زخم است که در نتیجه یکی از عوامل خطر قطع عضو می‌باشد . تقریبا ً ۹۵ درصد از قطع عضو اندام تحتانی مرتبط با دیابت با زخم پا مقدم هستند .

 

 

 

تریتا


مراقبت از زخم پای دیابتی

ارزیابی ارزیابی آسیب پای باید شامل ارزیابی وضعیت عصبی ، وضعیت عروقی ، و ارزیابی خود زخم باشد . وضعیت عصبی را می‌توان با استفاده از Semmes - Weinstein چک کرد تا مشخص شود که آیا بیمار "احساس محافظ " دارد یا خیر ، که به معنای تعیین این مساله است که آیا بیمار در برابر ۱۰ گرم monofilament بیمار است یا خیر ( شکل ۱ ) .
ابزار مفید دیگر شاخه کوک ۱۲۸ درجه سانتی گراد است ، که می‌تواند برای تعیین اینکه آیا احساس patient's به وسیله چک کردن قوزک پا و اولین اتصالات metatarsal - phalangeal سالم است یا نه ، استفاده شود . ایده این است که neuropathies متابولیک در شدت گرادیان دارند و most شدید هستند . بنابراین ، یک بیمار که قادر به احساس لرزش در انگشت بزرگ نیست اما می‌تواند وقتی که چنگال تنظیم بلافاصله از پنجه پا به قوزک پا منتقل می‌شود ، یک شیب را در احساس ناخوشی متابولیک نشان دهد . به طور کلی ، پس از زمانی که بیمار دیگر نمی‌تواند لرزش انگشتان بزرگ را حس کند ، شما نباید قادر به حس لرزش انگشتان خود برای بیش از ۱۰ ثانیه باشد . بسیاری از بیماران با احساس معمولی تنها تفاوت بین احساس در انگشت و احساس در دست practitioner's ۳ ثانیه را نشان می‌دهند .
هر دوی این تست‌ها می‌توانند به سرعت در هر تنظیمات اداری انجام شوند . واکنش‌های آشیل و patellar را نیز می‌توان به راحتی کنترل کرد ، اما در ارزیابی ناخوشی مبتلا به دیابت غیرقابل اطمینان هستند . تحلیل عمیق ‌تری را می‌توان با استفاده از vibrometer انجام داد ( وسیله‌ای که برای اندازه‌گیری دقیق‌تر مفهوم vibratory طراحی شده‌است ) ، ارزیابی مفهوم درجه‌حرارت ، انجام مطالعات هدایت عصبی ، و کنترل وضعیت و تعادل موقعیت . این تست‌ها معمولا ً در آزمایشگاه نورولوژیکی انجام می‌شوند . بررسی دقیق ‌تری از ناخوشی محیطی در ژورنال مراقبت از دیابت منتشر شده‌است و به صورت آنلاین در متن کامل در دسترس نیست . ۳ ارزیابی Vascular برای

درمان زخم دیابتی نهایی مهم است و در ارزیابی زخم دیابت ضروری است . ارزیابی Vascular شامل چک کردن ضربه‌های پدال گاز ، the pedis روی the پا ، و نبض tibial عقبی در پشت the میانی و نیز در حال پر کردن غنیمت در برابر ارقام است . زمان پر کردن غنیمت با فشار دادن یک انگشت به اندازه کافی برای ایجاد پوست به blanch و سپس شمردن ثانیه برای رنگ پوست برای بازگشت ارزیابی می‌شود . زمان پر کردن تخلخل ۵ ثانیه طول می‌کشد . اگر پالس‌های پدال گاز nonpalpable باشند ، بیمار باید برای ارزیابی بیشتر به آزمایشگاه آوندی بشه که شامل چک کردن فشارهای شریانی در قسمت پایین اثر شکل‌های موجی اثر داپلر و ثبت پالس صوتی است . شاخص brachial قوزک پا اغلب به دلیل فشارهای بالا ناشی از arteries noncompressible مفید نیست . با این حال ، فشار پنجه در تعیین پتانسیل التیام زخم بسیار مفید است . علاوه بر این ، اندازه‌گیری‌های اکسیژن transcutaneous اغلب در تعیین این که آیا زخم پا می‌تواند التیام پیدا کند ، مفید هستند .
ارزیابی ulcer باید شامل مستندسازی موقعیت ، اندازه ، شکل ، عمق ، پایه و مرز باشد . یک کاوشگر فولاد ضد زنگ استریل برای ارزیابی وجود سینوس‌ها کمک می‌کند و مشخص می‌کند که آیا یک کاوشگر زخم به تاندون ، مفصل و یا استخوان نیاز دارد یا خیر . اشعه‌های ایکس باید روی همه زخم‌های عمیق یا عفونی داده شوند ، اما تصویربرداری تشدید مغناطیسی اغلب مفید است زیرا در تشخیص osteomyelitis و abscesses عمیق حساسیت بیشتری دارد . علائم عفونت مانند حضور of ، بو ، یا purulent purulent باید ثبت شوند ، و فرهنگ‌های هوازی و غیر هوازی باید از هر purulent purulent به دست آیند . ثابت شده‌است که باز کردن یک پایه زخم خشک یا خشک بی‌فایده است زیرا بیشتر زخم‌ها colonized هستند و این عمل منجر به overprescribing آنتی‌بیوتیک می‌شود .

 

 

تریتا


آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها